سلام و هزاران درود به سروران و اساتید عالی و بزرگ و ارجمندم
تصور کردم خواهش و تمنای من افاقه کرده و شرمندگی قرار( آرام) گرفته
لذا مفصلا به امور شخصی و مشغله های دیگر پرداختم و الان باز گشتم و با مشاهده مراتب و اقیانوسی از شرمساری به خدای خود گفتم
مگر تحمل شرم ناشی از معیت ناموزون فقیر و غنی - خرد و کلان علم و اندیشه ، کم بود که اظهار لطف و فضایل غیرقابل وصف علماء بزرگ بر این ناتوان نالایق مزید برعلت و داستان پردرد و الیمی ساختی خارج از توان این نحیف نزار
افتخار بزرگی است که بوسه گرانبها بر دستان مبارک شما سروران عزیز و اساتید عالی و بزرگوارم سهل الوصولم گردیده و اگرچه کسب شایستگی معیت بزرگان دور از دسترس است و مقدورم نیست اما امیدوارم به شایستگی بوسه زدن بر دستان مبارک شما بزرگان ارجمندم نائل گردم
