Core i7، دنیایی متفاوت برای اورکلاکرها
اورکلاکینگ پردازنده Corei7 920 با استفاده از مادربرد GA-EX58-EXTREME
راهنمای اورکلاک کردن پردازنده Core i7 920
راهنمای گام به گام برای افزایش فرکانس Core i7 920 تا چهار گیگاهرتز
فهرست:
• تجهیزات آزمایش
• نصب سخت افزار
• مقدمه ای بر سطح حرارت و میزان کارایی پردازنده Corei7 920
• تنظیمات بایوس برای دستیابی به فرکانس 4 گیگاهرتز
• کارایی و حرارت Corei7 920 در فرکانس 4 گیگاهرتز
• استفاده از عملکرد TURBO BOOST برای دستیابی به فرکانس 4.2 گیگاهرتز
• بایابی پروفایل با استفاده از EZ-Share BIOS
• اورکلاکینگ پیشرفته و فرکانس های حافظه DDR3
• نتیجه گیری تجهیزات مورد استفاده
قبل از همه، به من اجازه دهید تا قطعات اصلی مورد استفاده در پلاتفورم X58 را به شما معرفی کنم. همانطور که در تصاویر زیر نیز مشاهده می کنید، پلاتفورمی که ما استفاده کرد شامل یک پردازنده Intel Core i7 920، یک مادربرد GIGABYTE GA-EX58-EXTREME و سه عدد از حافظه های DDR3 CORSAIRTR3XG1333C9 است. این سه قطعه عناصر اصلی برای اورکلاکینگ هستند. پردازنده به عنوان واحد اجرایی اصلی شناخته می شود. اورکلاکینگ پردازنده به معنی افزایش فرکانس های آن برای دستیابی به سرعت های بالاتر در هنگام اجرای نرم افزارهاست. پردازنده های Intel Core i7 در سه مدل به بازار عرضه شده اند. i7 920, i7 940 و Extreme i7 965.
هدف این مقاله این است که به شما نشان دهد چگونه می توانید پردازنده Core i7 920 خود را در فرکانس های بالاتر (تا چهار گیگاهرتز) و در حالی که همچنان دارای عملکردی کاملا با ثبات است مورد استفاده قرار دهید. به خاطر داشته باشید، اگر بتوانید فرکانس پردازنده Core i7 920 را از میزان 2.66 گیگاهرتز تا حد 4 گیگاهرتز افزایش دهید به این معنی است که توانسته اید فرکانس کاری این پردازنده را تا 50 درصد افزایش دهید. از نظر تئوری مفهوم جمله بالا این است که پردازنده شما خواهد توانست محاسبات را تا دوبرابر سریع تر از زمانی که در فرکانس استاندارد کار می کرد انجام دهد. در نتیجه کارایی سیستم شما نیز تا دوبرابر افزایش خواهد یافت.
خوب، پس بیایید ببینیم چگونه می توان چنین کاری کرد.
پردازنده Intel Core i7 920 پردازنده Intel Core i7 920 یک پردازنده ذاتا چهار هسته ای است که هر یک از هسته های آن می تواند تا دو دستورالعمل را در هر لحضه اجرا کند (با استفاده از Hyper Threading). پردازنده های Core i7 با استفاده از فرآیند 45 نانومتری تولید شده و از سوکت جدیدی با نام LGA 1366 استفاده می کنند. پردازنده Core i7 920 همچنین به 8 مگابایت حافظه نهان سطح 3 (کش L3) هوشمند مجهز شده است و همچنین کنترل کننده حافظه (MCH) را نیز در داخل خود دارد (قبلا این بخش در داخل پل شمالی قرار داشت). کنترل کننده حافظه داخلی این پردازنده از حافظه های DDR3 به صورت سه کاناله و با پهنای باند 192 بیت پشتیبانی می کندو نرخ انتقال داده در این پیکره بندی می تواند حداکثر به 26.6 گیگابایت بر ثانیه برسد. گذرگاه QPI (Quick Path Interconnect) نیز با گذرگاه سنتی FSB جایگیزن شده است. مادربرد GA-EX58-EXTREME به همراه پردازنده i7 920 از گذرگاه QPI با سرعت 6.4 GT/s پشتیبانی می کند.
پردازنده Intel Core i7 920
حافظه سه کاناله Corsair TR3X6G1333C9 DDR3 پردازنده Core i7 بر پایه معماری x86 تولید شده است. در این معماری نمی توان مستقیما به داده های ذخیره شده در داخل دیسک سخت دسترسی پیدا کرد و برای این کار لازم است که داده های مورد نظر ابتدا در داخل حافظه سیستم ذخیره شوند. حافظه به عنوان یک ثبات برای پردازنده عمل می کند. در دسترس داشتن حافظه بیشتر به این معنی است که شما به صورت همزمان می توانید از برنامه های بیشتری استفاده کنید. سرعت های بالاتر حافظه نیز سبب خواهد شد که به زمان کمتری برای انتقال داده ها بین پردازنده و حافظه سیستم و درنهایت بین پردازنده و دیسک سخت (یا سایر ابزارهای ذخیره سازی) نیاز باشد. پردازنده Core i7 کنترل کننده حافظه را از پل شمالی به هسته پردازنده منتقل کرده است. این کنترل کننده حافظه قادر است تا از حافظه های DDR3 در پیکره بندی سه کاناله پشتیبانی کند. این مساله سبب می شود تا پهنای باند در دسترس بیشتر شده و تاخیر ها کاهش یابد.
مادربرد GIGABYTE GA-EX58-EXTREME از پل شمالی X58 (با نام رمز Tylersburg) و پل جنوبی ICH10R استفاده می کند. هر دو چیپ ذکر شده به گونه ای طراحی شده اند تا از ریزمعماری جدید Core i7 پشتیبانی کنند. خود مادربرد نیز به تکنولوژی هایی چون نسل سوم طراحی با طول عمر بالا که از لایه های مسی داخلی ضخیم تر در طراحی PCB (برد مدارچاپی) به همراه قطعات با کیفیت تر استفاده می کند، مجهز شده است. استفاده از این تکنولوژی کمک می کند تا حرارت PCB تا حد زیادی کاهش پیدا کند. همچنین این مادربرد به سیستم خنک کننده GIGABYTE Hybrid Silent-Pipe 2 مجهز شده است که شامل یک واحد خنک کننده آبی است و به کاربران اجازه می دهد تا از سیستم های خنک کننده آبی برای کاهش درجه حرارت پل شمالی استفاده کنند و این مساله سبب خواهد شد در هنگام اورکلاکینگ بتوان به نتایج بهتری دست پیدا کرد.
اورکلاکینگ مستیقما بر روی حرارت سیستم شما اثر می گذارد. حرارت کمتر پردازنده به معنی توانایی دستیابی به فرکانس های بالاتر برای آن خواهد بود. اگر می خواهید که بهترین نتیجه را بدست آورید، استفاده از یک حرارت گیر مناسب ضروری خواهد بود. برای این آزمایش ما از یک حرارت گیر Thermalright Extreme 120 استفاده کردیم. این حرارت گیر دارای 6 لوله ناقل حرارت به همراه 52 پره است تا خنک سازی را به بهترین نحو انجام دهد. به غیر ازآن ما از یک فن 12 سانتی متری Delta 0.7a نیز در کنار این حرارت گیر استفاده کردیم. اگر از من بپرسید که اولین و مهمترین گام برای اورکلاکینگ چیست، مسلما پاسخ من استفاده از یک سیستم خنک کننده کارآمد و قابل اطمینان خواهد بود.
حالا اجازه دهید تا سیستم را نصب کنیم. اول از همه، محافظ سوکت پردازنده را از جای خود خارج کنید. دقت کنید که مثلث طلایی روی پردازنده جهت نصب صحیح آن را بر روی سوکت نشان خواهد داد. سوکت پردازنده بر روی مادربرد دارای 1366 پین است.هنگامی که می خواهید پردازنده را نصب کنید بسیار دقت کنید که به پین ها صدمه نزنید. اگر خمیر ناقل حرارت روی پین ها ریخته شد از کاغذ یا پارچه های کتانی برای تمیز کردن آن ها استفاده نکنید. پین های نوع Z بسیار حساس هستند و به آسانی آسیب می بینند.
پردازنده را نصب کنید محافظ را بردارید
مقدار کمی از خمیر ناقل حرارت را بر روی سطح پردازنده قرار دهید. من توصیه می کنم از حدود دو دهم گرم خمیر سیلیکونی برای پوشاندن کامل سطح پردازنده استفاده کنید. سپس حرارت گیر و فن را نصب کنید. برای پخش کامل خمیر ناقل حرارت بر روی سطح پردازنده می توانید پس از قرار دادن حرارت گیر آن را در جای خود بچرخانید.
حرارت گیر را نصب کنید خمیر ناقل حرارت را بر روی
پردازنده قرار دهید
سپس ماژول های حافطه را نصب کنید. ماژول ها را در اسلات های هم رنگ نصب کنید. همانطور که در تصویر می بینید من از حافظه های Corsair TR3XG1333C9 DDR3 در حالت سه کاناله در اسلات های سبز رنگ استفاده کرده ام. (اسلات های حافظه DDR3 روی مادربردهای GA-EX58-EXTREME موجود در بازار به رنگ سفید است). کار خود را با نصب کارت گرافیک، دیسک سخت و منبع تغذیه ادامه دهید. پس از نصب تمام قطعات شما برای شروع آزمایش آماده خواهید بود.
سیستم نهایی حافظه های DDR3 را روی
سه کانال نصب کنید
پردازنده i7 920 به همراه مادربرد EX58-EXTREME
پس از راه اندازی دستگاه، زمانی را برای آزمایش حرارتی پردازنده در هر دو حالت بی کاری و بار کاری کامل اختصاص دهید. این کار به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید تشخیص دهید حرارت گیر و فن مورد استفاده شما به اندازه کافی برای ائرکلاکینگ خوب هستند یا خیر. کلید های میانبر بایوس
F7: Load Optimized Default (اعمال تنظیمات بهینه)
F8: اجرای ابزار Q-Flash
F9: نمایش اطلاعات مربوط به سیستم
F10: ذخیره تنظیمات و خروج
F11: ذخیره پروفایل
F12: بارگزاری پروفایل مقدمه ای بر سطح حرارت و میزان کارایی پردازنده Corei7 920
درجه حرارت 920 در حالت عادی تنها 27 درجه سانتی گراد است
آیا می خواهید متوجه شوید که حرارت گیرتان به درستی کار می کند؟ تنظیمات بایوس را به حالت پیش فرض برگردانید، نرم افزار EASY TUNE 6 را که مخصوص اورکلاکینگ بوده و در CD راه انداز مادربرد ارایه شده است نصب و اجرا کنید. به قسمت Hardware Monitor بروید و حرارت پردازنده را بررسی کنید. در تصاویر زیر می توانید ببینید که حرارت 27 درجه سانتی گراد است. تنها دو درجه بیشتر از دمای محیط. پس می توان نتیجه گرفت که سیستم خنک کننده من برای حالت بی کاری کافی است.
درجه حرارت اتاق 25 درجه سانتی گراد است
سپس نرم افزار 4 SP2004 را اجرا کنید (گزینه Burn In برای اعمال بار کاری کامل بر روی پردازنده مورد استفاده قرار می گیرد)گزینه "Large, In-place FFTs" را انتخاب کرده و اولویت را بر روی عدد 9 قرار دهید. این حالت باعث ایجاد بیشترین حالت توسط پردازنده شده و به سرعت مشخص می کند که آیا پردازنده با ثبات است یا خیر. سپس Task Manager را باز کنید. به دلیل اینکه نرم افزار SP2002 تنها از 2 رشته پردازشی پشتیبانی می کند (پردازنده i7 920 در مجموع توانایی 8 رشته را دارد) شما باید 4 نرم افزار را به صورت همزمان اجرا کرده و در تنظیمات داخل آن ها حالت "دو رشته داده" را انتخاب کنید.
برنامه را به گونه ای تنظیم کنید که هسته های پردازنده تحت بار کاری کامل قرار بگیرند
در داخل Task Manager می توانید مشاهده کنید که پردازنده تحت بار کامل است. در نرم افزار CPUZ فرکانس پردازنده برابر با 2833 مگاهرتز نشان داده می شود. این مساله به این دلیل است که تکنولوژی Turbo Boost از Intel فعال است. هنگامی که مصرف توان کمتر از محدوده تایین شده باشد، تکنولوژ
اگر این بار اول است که تنظیمات بایوس را تغییر می دهید، آرام باشید و فقط راهنمایی های من را دنبال کنید. هنگام که کامپیوتر شما بوت شد کلید DEL را فشار دهید تا به صفحه اصلی تنظیمات بایوس وارد شوید. در صفحه اصلی می توانید گزینه های زیادی را مشاهده کنید. تمامی گزینه های مربوط به اورکلاکینگ در قسمت MB Intelligent Tweaker (M.I.T.) قرار دارند. قبل از اینکه این بخش را انتخاب کنید به قسمت PC Health Atatus بروید. مانند تصویر پایین باید قادر باشید ولتاژهای پردازنده، حافظه DDR3 و درجه حرارت پردازنده و پل شمالی را ببینید. این صفحه به شما کمک میکند تا وضعیت جاری سیستم خود را بررسی کنید.
سپس به قسمت M.I.T. بروید. حال تلاش ما برای دستیابی به فرکانس چهار گیگاهرتز آغاز شده است. در پلاتفورم Core i7، فرکانس پردازنده ضریبی از کلاک پایه یا Bclk است. برای مثال در پردازنده i7 920 که دارای فرکانس 2.66 گیگاهرتز است (2660 مگاهرتز = 133مگاهرتز20(، 133 مگاهرتز کلاک پایه بوده و 20 ضریب فرکانسی محسوب می شود. در پردازنده های i7 920 ضریب فرکانسی توسط Intel قفل شده است، پس تنها راهی که برای افزایش فرکانس باقی می ماند افزایش کلاک پایه است. ما برای دستیابی به هدفمان که رسیدن به فرکانس چهار گیگاهرتز است باید کلاک پایه را به 200 مگاهرتز برسانیم. با توجه به معماری i7 هنگامی که فرکانس کلاک پایه را تغییر می دهید، فرکانس سایر بخش ها مانند فرکانس گذرگاه QPI، سرعت حافظه و فرکانس Uncore نیز به صورت خودکار تغییر خواهند کرد.
برای جلوگیری از عدم ثبات سیستم و یا شکست در فرآیند اورکلاک من از یک فرآیند حذفی برای اطمینان از اینکه تمامی فرکانس های انتخابی با سخت افزار من کار خواهند کرد استفاده کردم. هنگامی که فرکانس کلاک پایه 200 مگاهرتز است (با تنظیم خودکار)، فرکانس حافظه به بیش از 2000 مگاهرتز افزایش خواهد یافت. در این آزمایش من از حافظه های Corsair 1333 استفاده می کنم و مطمئن نیستم که آیا آن ها در فرکانس دو گیگاهرتزی قادر به کار هستند یا خیر. پس از اینکه مطمئن شدم پردازنده در فرکانس 4 گیگاهرتز با ثبات است، می توانم فرنکانس حافظه را در مقادیر مشخص افزایش دهم و ببینم که آیا می تواند در فرکانس های بالاتر نیز کار کند یا خیر. سپس همین فرآیند در رابطه با فرکانس های QPI و Uncore نیز تکرار خواهد شد. با توجه به این فرآیند حذفی ما باید سعی کنیم که در ابتدا فرکانس سایر قطعات را در حالت پیش فرض ثابت نگه داریم و ببینیم آیا می توانیم به هدف چهار گیگاهرتزی خود برسیم.
هنگامی که کلاک پایه تا حد 200 مگاهرتز افزایش می یابد، اگر فرکانس سایر بخش ها نیز با هیمن نسبت زیاد شود، فرکانس های Uncore، QPI و حافظه DDR3 نیز با افزایش می یابد. همانطور که در دیاگرام C نشان داده شده است فرکانس های Uncore و DDR3 در سطحی نزدیک به میزان پیشفرض حفظ شده اند. اگر اورکلاکینگ در فرکانس 4 گیگاهرتزی شکست بخورد شما می توانید به راحتی تشخیص دهید که تنظیمات کلاک پایه و یا QPI باعث آن شده است.
حالا از تنظیمات من پیروی کنید. ابتدا در بخش Advanced CPU Features، من برخی از عملکردها را که مربوط به کاهش مصرف توان و Turbo boost هستند را غیر فعال می کنم.فعال سازی این عملکردها باعث می شود که فرکانس پردازنده با توجه به بار کاری تغییر کند. این مساله باعث بروز برخی از تداخل ها در هنگام اندازه گیری همزمان فرکانس خواهد شد، پس بهتر است آن ها را در همین ابتدا غیر فعال کنیم. سپس به M.I.T. بروید و سرعت اتصال QPI را در میزان ضریب X36 تنظیم کنید. هنگامی که فرکانس پایه بر روی 200 مگاهرتز ثابت می شود سرعت QPI به 7.2 گیگا ترانسفر بر ثانیه افزایش خواهد یافت. ابن میزان خیلی بالاتر از 4.2 گیگاترانسفر بر ثانیه است که در حالت پیش فرض وجود دارد. نگران نباشید، بعدا مقداری به ولتاژهای QPI اضافه خواهیم کرد تا آن را با ثبات کنیم.
سپس کلاک پایه را بر روی 200 مگاهرتز تظیم کنید. محاسبه گر بایوس گیگابایت به شکل خودکار فرکانس دیگر بخش ها را محاسبه می کند. شما می توانید این تنظیمات را به رنگ آبی ببینید. حالا کلاک پردازنده دقیقا چهار گیگاهرتز است و ما به هدف خود رسیده ایم. سرعت اتصال QPI نیز در حد 7.2 گیگاترانسفر بر ثانیه ثابت شده و فرکانس حافظه نیز 1600 مگاهرتز است. با توجه با اینکه از حافظه های Corsair DDR3-1333 استفاده می کنم و فرکانس پیش فرض این حافظه برابر با 1333 مگاهرتز است من نمی توانم مطمئن باشم که آیا حافظه من قادر است در فرکانس 1600 مگاهرتز به صورت پایدار کار کند و یا اینکه سبب بروز خطا خواهد شد. به همین دلیل به زمان بیشتری برای آزمایش پایداری حافظه نیاز خواهم داشت، پس ضریب فرکانس حافظه را کم می کنم و آن را به 6x می رسانم. فرکانس حافظه در این حالت برابر با 1200 مگاهرتز خواهد بود. این پایین تر از میزان پیش فرض است اما در این فرکانس من می توانم مطمئن باشم که حافظه سبب شکست اورکلاک سیستم من در فرکانس 4 گیگاهرتز نخواهد شد.
برای فرکانس Uncore، بایوس به کاربران اجازه می دهد تا تا ضریب را به میزانی که می خواهند تغییر دهند. اما پردازنده i7 در این زمینه دارای محدودیت هایی است. به همین خاطر ما باید از برخی فرمول های منطقی که درباره پردازنده های Core i7 صادق است استفاده کنیم. فرمول این است: فرکانس Uncore باید دوبرابر فرکانس حافظه یا با ضریب 2x+1 باشد. در تئوری سرعت های بالاتر Uncore باعث افزایش کارایی می شود زیرا که این مساله باعث افزایش سرعت واحد های کنترل کننده حافظه و سایر بخش های داخل پردازنده و در نتیجه افزایش پهنای باند خواهد شد. من از راه ویژه ای برای جلوگیری از بی ثبات شدن سیستم به دلیل افزایش فرکانس Uncore استفاده می کنم. در این روش من فرکانس Uncore را بر روی 2.4 گیگاهرتز تنظیم کردم (2 برابر فرکانس حافظه DDR3). اما به زودی فهمیدم که پردازنده i7 به دلیل داشتن یک اشکال منطقی نمی تواند این فرکانس را بپذیرد. پس من فرکانس را به 2x+1 تغییر دادم. اکنون Uncore با فرکانس 2.6 گیگاهرتز به درستی کار می کند. پس از تنظیم فرکانس Uncore و پس از آنکه مطمئن شدم این بخش نمی تواند سبب ناپایداری سیستم در فرکانس 4 گیگاهرتز شود به سراغ حافظه رفتم. بیایید یک بار دیگر فرکانس ها را مرور کنیم: کلاک پایه 200 مگاهرتز، فرکانس پردازنده چهار گیگاهرتز، فرکانس Uncore 2.6 گیگاهرتز و فرکانس DDR3 در 1200 مگاهرتز. از آن جایی که Uncore و DDR3 در فرکانسی پایین تر از میزان پیش فرض عمل می کردند، پی بردم که برای آنکه به درستی عمل کنند باید به آن ها ولتاژ مناسب را اعمال کنم.
حال که تمامی فرکانس های خود را تنظمی کردیم، گام بعدی تنظیم ولتاژهاست. از آن جایی که تنها کلاک پایه به 200 مگاهرتز و فرکانس هسته به 4 گیگاهرتز افزایش پیدا کرده است پس تنها نیاز به افزایش ولتاژ پردازنده خواهد بود. ولتاژ پردازنده را بر روی 1.4000 ولت یا بیشتر تنظیم کنید. سرعت QPI از ولتاژهای QPI/VTT و QPI PLL تاثیر می پذیرد. همیشه QPI/VTT تاثیر بیشتری دارد. QPI/VTT را بر روی 1.515 ولت تنظیم کرده و ولتاژ QPI PLL را بر روی حالت خودکار یا پیشفرض قرار دهید. سایر ولتازها را نیز بر روی حالت خودکار قرار دهید. پس از تنظیم ولتاژها کلید F10 را فشار داده و از بخش تنظیمات بایوس خارج شوید. پس از راه اندازی مجدد سیستم، نمایشگر نشان می دهد که اورکلاک ما موفقیت آمیز بوده است. فرکانس پردازنده Core i7 920 اکنون (200×20 مگاهرتز) یا چهار گیگاهرتز است.
کارایی و حرارت Corei7 920 در فرکانس 4 گیگاهرتز
Easy Tune 6 را برای دیدن فرکانس های پردازنده و همچنین بررسی ولتاژها اجرا کنید. دقت کنید که آن ها با میزان تایین شده در بایوس یکسان باشند.
حرارت پردازنده Core i7 920 در حالت بی کاری تنها 33 درجه سانتی گراد است.
در Easy Tune 6 درجه حرارت پردازنده در حالت بی کاری تنها 33 درجه سانتی گراد است. این حرارت قابل قبول است اما ما باید کارایی را با نرم افزار 3DMark Vantage بررسی کنیم تا ببینیم آیا سیستم اورکلاک شده ما با ثبات است یا اینکه آیا افزایشی در کارایی حاصل شده است یا خیر.
