- 2013-06-26
- 2,434
- 1,817
شکل‌های زیر نماد ماسفت کانال N و P و مدار آن را در هنگام اندازه‌گیری نشان می‌دهند. آنچه معمولاً قابل بررسی است این است که دیود در مدار ماسفت بوده و سوئیچ نیز باز باشد. سوئیچ فقط در صورتی که ولتاژ گیت صفر باشد، باز خواهد بود و با ولتاژ مثبت کافی (برای کانال N) در گیت، سوئیچ بسته می‌شود.
این ماسفت را ماسفت مد افزایشی می‌نامند. وقتی ولتاژی به گیت اعمال شود، ترانزیستور روشن می‌شود. نوع FET دیگری وجود دارد به نام حالت تخلیه، که تا زمان اعمال ولتاژ منفی روشن است. این نوع ماسفت بسیار نادر است، اما گاهی اوقات در نسخه‌های JFET مورد استفاده قرار می‌گیرد (در JFET خازن با یک دیود در جهت غیررسانا جایگزین شده است) که این‌ها نیز نسبتاً نادر هستند.
برخی از نسخه‌های رایج SMD را در تصویر زیر می‌بینید. اولی SO8 است و معمولاً به راحتی در بورد مشاهده می‌شود، زیرا بیشتر پین‌ها متصل هستند. SO8 دومی دو ترانزیستور در یک بسته است.
رایج‌ترین نسخه‌های پایه‌دار به شکل زیر هستند.
قبل از تست، مطمئن شوید که گیت تخلیه شده باشد. برای این کار می‌توانید G را به S یا D را اتصال کوتاه کنید. بهتر این است که G را به S اتصال کوتاه کنید، اما از آنجا که اگر ولتاژ روی خازن گیت وجود داشته باشد اتصال کوتاهی بین S و D وجود خواهد داشت، اتصال کوتاه به D نیز کارآمد خواهد بود.
در بسته‌های TO220 معمولاً پین وسط به زبانه متصل است.
گیت به هیچ چیزی متصل نمی‌شود. هر کدام از پراب‌ها را می‌توان به هریک از پایه‌ها متصل کرد. نتیجه یکسان خواهد بود.
تصویر زیر این موضوع را تأیید می‌کند.
بین گیت و سورس یک خازن داریم.
یک خازن نیز بین گیت و درین وجود دارد.
تصویر زیر نشان می‌دهد که دیود وجود دارد.
و ماسفت در طرف معکوس مسدود است.
می‌توانیم یک کار زیرکانه انجام دهیم. بین سورس و گیت را با پین مثبت روی G اندازه‌گیری می‌کنیم (برای ماسفت کانال N). این بدان معنی است که خازن گیت را شارژ و ماسفت را روشن می‌کنیم (اگر در حالت دیودی ولتاژ کافی داشته باشم).
می‌بینیم که ماسفت روش شده است.
ماسفت را اغلب می‌توان در مدار و با خاموش بودن منبع اندازه‌گیری کرد. گیت معمولاً تخلیه خواهد شد، یعنی دیود را می‌توان بررسی کرد و بین S و D نباید نزدیک صفر اهم باشد.
این ماسفت را ماسفت مد افزایشی می‌نامند. وقتی ولتاژی به گیت اعمال شود، ترانزیستور روشن می‌شود. نوع FET دیگری وجود دارد به نام حالت تخلیه، که تا زمان اعمال ولتاژ منفی روشن است. این نوع ماسفت بسیار نادر است، اما گاهی اوقات در نسخه‌های JFET مورد استفاده قرار می‌گیرد (در JFET خازن با یک دیود در جهت غیررسانا جایگزین شده است) که این‌ها نیز نسبتاً نادر هستند.
برخی از نسخه‌های رایج SMD را در تصویر زیر می‌بینید. اولی SO8 است و معمولاً به راحتی در بورد مشاهده می‌شود، زیرا بیشتر پین‌ها متصل هستند. SO8 دومی دو ترانزیستور در یک بسته است.
رایج‌ترین نسخه‌های پایه‌دار به شکل زیر هستند.
قبل از تست، مطمئن شوید که گیت تخلیه شده باشد. برای این کار می‌توانید G را به S یا D را اتصال کوتاه کنید. بهتر این است که G را به S اتصال کوتاه کنید، اما از آنجا که اگر ولتاژ روی خازن گیت وجود داشته باشد اتصال کوتاهی بین S و D وجود خواهد داشت، اتصال کوتاه به D نیز کارآمد خواهد بود.
در بسته‌های TO220 معمولاً پین وسط به زبانه متصل است.
گیت به هیچ چیزی متصل نمی‌شود. هر کدام از پراب‌ها را می‌توان به هریک از پایه‌ها متصل کرد. نتیجه یکسان خواهد بود.
تصویر زیر این موضوع را تأیید می‌کند.
بین گیت و سورس یک خازن داریم.
یک خازن نیز بین گیت و درین وجود دارد.
تصویر زیر نشان می‌دهد که دیود وجود دارد.
و ماسفت در طرف معکوس مسدود است.
می‌توانیم یک کار زیرکانه انجام دهیم. بین سورس و گیت را با پین مثبت روی G اندازه‌گیری می‌کنیم (برای ماسفت کانال N). این بدان معنی است که خازن گیت را شارژ و ماسفت را روشن می‌کنیم (اگر در حالت دیودی ولتاژ کافی داشته باشم).
می‌بینیم که ماسفت روش شده است.
ماسفت را اغلب می‌توان در مدار و با خاموش بودن منبع اندازه‌گیری کرد. گیت معمولاً تخلیه خواهد شد، یعنی دیود را می‌توان بررسی کرد و بین S و D نباید نزدیک صفر اهم باشد.